Wat is een datalekmelding?

Een wet inzake datalekmeldingen is een reeks regels en procedures die ervoor zorgen dat personen die getroffen zijn door een datalek onmiddellijk op de hoogte worden gesteld. Dergelijke wetten zijn in veel rechtsgebieden van kracht en zijn essentieel omdat ze helpen de schadelijke gevolgen van datalekken te beperken. 

Een van de meest opvallende voorbeelden van dergelijke wetten is de GDPR in de EU, die als uitgebreid wordt beschouwd omdat deze in sommige gevallen onmiddellijke kennisgeving aan autoriteiten en betrokken personen vereist. 

Over het algemeen is een wet inzake datalekinformatie cruciaal voor het behoud van vertrouwen en het opbouwen van vertrouwen in instellingen die gevoelige informatie verwerken.

Een datalekmelding omvat doorgaans de aard van het lek, het type persoonlijke informatie dat is gecompromitteerd en de stappen die zijn genomen om het lek aan te pakken en te beperken. Persoonlijke informatie verwijst vaak naar de naam van een persoon in combinatie met andere gevoelige gegevens, zoals burgerservicenummers, financiële rekeningnummers of medische informatie. 

Meldingen kunnen contactgegevens voor meer informatie bevatten, een beschrijving van de waarschijnlijke gevolgen van het lek en alle maatregelen die de betrokken personen kunnen nemen. 

De verantwoordelijkheid voor het versturen van een datalekmelding ligt meestal bij de organisatie die de gecompromitteerde persoonlijke informatie heeft verzameld, opgeslagen, verwerkt of in bezit had. Dit omvat het informeren van de betrokken personen, evenals toezichthouders, wetshandhavingsinstanties en kredietinformatiebureaus. 

Zelfs als een externe leverancier betrokken is bij het datalek, is het meestal de oorspronkelijke gegevensverzamelaar die moet ingrijpen en ervoor moet zorgen dat de juiste meldingen worden gedaan.

In geval van een privacyschending moeten de personen van wie de gegevens zijn gecompromitteerd of de entiteiten die de gegevens bezitten, worden geïnformeerd. Afhankelijk van het land en de ernst van de inbreuk moet de organisatie mogelijk ook de politie, kredietinformatiebureaus, de gegevensbeschermingsautoriteit (DPA) en in sommige gevallen de media op de hoogte stellen. 

De regels en praktijken voor het melden van inbreuken aan individuen zijn ook niet uniform en zijn afhankelijk van het aantal individuen van wie de gegevens zijn gecompromitteerd, het type informatie dat is gecompromitteerd en de potentiële schade die uit de inbreuk zou voortvloeien. 

Als u geen melding van een datalek verstuurt, kan dit aanzienlijke gevolgen hebben, waaronder financiële, reputatieschade, juridische en soms zelfs strafrechtelijke gevolgen. De ernst van de gevolgen hangt meestal af van het land en de privacywetgeving. 

Bijvoorbeeld onder AVG, kunnen organisaties een boete krijgen van maximaal € 20 miljoen of 4% van de jaaromzet, terwijl volgens de CCPA de boete kan oplopen tot $ 7.500 voor elke opzettelijke overtreding. 

Er zijn enkele belangrijke werkwijzen die u moet volgen bij het versturen van een melding van een datalek. Deze omvatten:

• snel reageren
• transparant zijn
• ondersteuning bieden aan de getroffen personen
• een duidelijk communicatieplan hebben. 

Het is ook belangrijk om rekening te houden met de juridische kwesties die van toepassing zijn op de organisatie op basis van de locatie, de branche waarin de organisatie actief is en de omvang van de activiteiten van de organisatie. 

Het volgen van de regels en voorschriften met betrekking tot de melding van datalekken is niet voldoende; men moet ook de details weten van wanneer er gemeld moet worden, inclusief de inhoud van de melding en het aantal personen dat op de hoogte moet worden gesteld.

Enkele belangrijke datalekken zijn onder meer de hack van Marriott International, die ongeveer 500 miljoen gasten trof, Exactis, dat informatie had over ongeveer 240 miljoen Amerikanen, de kwetsbaarheid van de MOVEit-software, die Progress Software en veel van zijn klanten trof, en datalekken die voortkwamen uit externe leveranciers die van invloed waren op veel multinationale bedrijven zoals Toyota en Uber.

Deze inbreuken hebben zeer persoonlijke gegevens blootgelegd, zoals namen, adressen, telefoonnummers en zelfs financiële gegevens van miljoenen mensen wereldwijd.

Meldingen van inbreuken veranderen ook mee met de ontwikkeling van technologie en de versterking van regelgeving. Nieuwe technologieën zoals kunstmatige intelligentie en machine learning worden gebruikt om de detectie van en reactie op bedreigingen te verbeteren, terwijl de regelgeving steeds meer nadruk legt op consumentenrechten en openbaarmaking. 

SaaS-organisaties moeten opereren volgens de wet- en regelgeving met betrekking tot technologie en regelgeving, zich bewust zijn van de veranderingen en promoten gegevensbeveiliging en compliance.

Informatiebeveiligingsbeheersystemen (ISMS) zoals ISO 27001, federale wetgeving zoals HIPAA, en FTC-richtlijnen zijn allemaal hulpmiddelen om bedrijven te helpen voldoen aan de vereisten voor het melden van datalekken. Checklists en aanbevelingen voor beste praktijken zijn ook geleverd door federale instanties en externe beveiligingsexperts. 

Organisaties kunnen ook technische hulp zoeken bij gespecialiseerde bureaus voor privacy- en beveiligingsgerelateerde kwesties. Het kan nuttig zijn om informatie te verstrekken over staatsspecifieke meldingsregels en -procedures, evenals bronnen voor wereldwijde compliance voor SaaS-bedrijven die wereldwijd actief zijn.

Er zijn enkele belangrijke trends voor datalekmeldingen in de toekomst. Toenemende consumentenrechten en de implementatie van nieuwe technologieën, zoals kunstmatige intelligentie (AI), om de detectie van bedreigingen te verbeteren, zijn daar twee van.

Vanwege de GDPR, cloudgebaseerde beveiliging, en de vereiste voor realtime monitoring en rapportage, zal de markt voor software voor datalekmeldingen naar verwachting de komende jaren snel groeien.

Bedrijven moeten zich aanpassen aan deze ontwikkelingen door hun beveiligingsmaatregelen te versterken en volledig transparant te zijn over datalekken.