Wat is cloud-native architectuur?

Cloud-native architectuur is een gespecialiseerde ontwerpbenadering voor het bouwen en uitvoeren van applicaties binnen cloudcomputingomgevingen. Deze benadering benut als gevolg daarvan de inherente kenmerken van de cloud, zoals schaalbaarheid, elasticiteit of zelfs veerkracht, ten koste van de potentiële controle over bronnen en flexibiliteit.

Cloud-native applicaties zijn ontworpen om functies te integreren die hun prestaties in volatiele cloudomgevingen vergemakkelijken, waaronder snelle responsmogelijkheden en aanpassingsvermogen aan verandering. 

Het aanpassen van monolithische applicaties is niet helemaal haalbaar, omdat het proces het herschrijven van de hele structuur kan vereisen als gevolg van de aard van het concept voor cloudomgevingen. Daarentegen wordt cloud-native architectuur, die microservices omvat, vaak beschouwd als een geschiktere benadering voor moderne vereisten dan traditionele architectuur.

Het belangrijkste verschil tussen cloud-native en monolithische architectuur zit in de manier waarop ze zijn gestructureerd. Mono-applicaties zijn ontworpen waarbij alle elementen zijn geïntegreerd, terwijl cloud-native applicaties zijn onderverdeeld in microservices van losjes verbonden services. Deze methode wordt gekenmerkt door zijn decentrale aard, waarbij services onafhankelijk kunnen worden ontworpen, ingericht en geschaald, wat mogelijk resulteert in een grotere aanpasbaarheid, efficiënt gebruik van resources en een decentrale architectuur.

Het gebruik van cloud-native architectuur kan ook gevolgen hebben voor de schaalbaarheid, flexibiliteit en uitgavenmodellen van het bedrijf.

• Schaalbaarheid: Macro-applicaties die zijn gemaakt van microservices kunnen ook worden geschaald door instanties van verschillende services toe te voegen of opzettelijk te verwijderen, afhankelijk van de werklasten.
• Veerkracht: Cloud-native applicaties gebruiken ‘isolatie’ en zelfherstel om downtime in geval van storingen te minimaliseren of voorkomen.
• Agility: Cloud-native applicaties bestaan meestal uit microservices die hun ontwikkeling en implementatie mogelijk maken.
•  Betalen per gebruik: In cloud-native architectuur kunnen organisaties de toewijzing van resources aanpassen op basis van het werkelijke gebruik, wat mogelijk gevolgen heeft voor kostenoptimalisatie.

Er zijn verschillende technologieën die essentieel zijn voor cloud-native ontwikkeling.

• Microservices: Toepassingen worden opgesplitst in fijnkorrelige, losjes gekoppelde componenten die via API-aanroepen met elkaar communiceren.
• Containers: Tijdens CI/CD worden alle softwaretoepassingen en al hun afhankelijkheden gesegmenteerd naar specifieke beperkingen om de overdraagbaarheid van de oplossing tussen de omgevingen te verbeteren.
• Orkestratie: Enkele voorbeelden zijn Kubernetes, dat helpt bij het beheren van een cluster voor het uitvoeren van applicaties en het implementeren en schalen van containertoepassingen.
• DevOps: Benadrukt het kernconcept van samenwerking tussen ontwikkelings-, operationele en beveiligingsteams om de efficiëntie van software-releases te verhogen.
• Continue integratie/continue levering (CI/CD): Richt zich op het automatiseren en stroomlijnen van ontwikkelingsprocessen om frequentere, iteratieve releases met snelle feedback mogelijk te maken, waardoor de afhankelijkheid van handmatige taken wordt verminderd.

Cloud-native structuren en DevOps-praktijken komen vaak overeen met elkaars filosofieën en doelstellingen. De beschikbaarheid van cloud-native modulariteit voor CI/CD optimalisatie door Automatisering leidt tot terugkerende integratie, testen en implementaties.

 Deze combinatie kan de duur van de feedbacklus, de softwarekwaliteit en de snelheid waarmee oplossingen de markt bereiken.